WŁADYSŁAW KWIATKOWSKI, syn Władysława i Antoniny z d. Zielińskiej, urodził się 26 marca 1916 r. w Albenleber, w Niemczech.
Po powrocie do rodzinnego Kalisza, wraz z młodszymi siostrami uczęszczał do szkoły powszechnej.
W 1935 roku rodzina Kwiatkowskich przeprowadziła się w okolice Stawiszyna na tzw. Błonie, kupili ziemię i zajmowali się jej uprawą.
W 1939 r. gdy wybuchła wojna, Władysław Kwiatkowski odbywał wtedy czynną służbę w Kaliszu w 29 pułku piechoty w 8 kompanii jako strzelec. Jego kompania została wysłana do Gdyni, brał czynny udział w walkach o port, zakończonych niepowodzeniem.
Rozbite wojsko udało się w kierunku Warszawy, szukając możliwości zaciągnięcia się w zorganizowane szeregi. Wobec braku takiej możliwości, żołnierze udali się do Kowna, a stamtąd w stronę granicy rumuńskiej.
W miejscowości Sarnów doszło do potyczki z Armią Czerwoną, po krótkiej walce polscy żołnierze dostali się do rosyjskiej niewoli. Władysław Kwiatkowski przebywał w niej przez 2 lata, aż do wybuchu wojny niemiecko- rosyjskiej.
Do obozu, w którym przebywali polscy żołnierze, przyjechała grupa generałów wraz ze Stalinem i generałem Sikorskim. Żołnierzom przedstawiono dwie możliwości: wyrażenie zgody na pozostanie na terenie Rosji lub wyjazd za granicę. Władysław Kwiatkowski wybrał drugą opcję i po 15 dniach wraz z grupą żołnierzy został zaokrętowany i skierowany do Persji.
Po kilku miesiącach skierowano ich do Palestyny, następnie Iraku gdzie poddawani byli ćwiczeniom wojskowym w trudnych warunkach na Saharze.
Kolejnym miejscem była Syria, gdzie przechodzili szkolenie wojskowe w odmiennych warunkach, w terenie górzystym.
Po zakończeniu szkolenia, został wcielony do 16 Lwowskiego Batalionu Strzelców, II Korpusu, którego dowódcą był generał Anders.
Władysław Kwiatkowski brał czynny udział w walce o Monte Cassino, zakończonej zwycięstwem, 18 maja 1944. Po krótkim odpoczynku batalion wyzwalał kolejno Poterniano, Monte Della Grescia, Ankonę i Bolonię.
Po wojnie batalion w którym walczył W. Kwiatkowski, pozostał we Włoszech w składzie wojsk okupacyjnych.
W 1946 przetransportowany został do Wielkiej Brytanii.
W 1947 r. II Korpus rozwiązano, wszystkich chętnych do powrotu do ojczyzny, przetransportowano do obozu pod Londynem.
26 maja 1947 r. W. Kwiatkowski powrócił do Polski, a 13 czerwca, rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego został zdemobilizowany.
Uhonorowany Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino nr. 18034
Odznaczony Krzyżem Walecznych
Po powrocie do Polski, powrócił do domu rodzinnego. W niedługim czasie ożenił się ze Stefanią Koniusz i założył rodzinę. Wydawać by się mogło, że te najgorsze chwile miał za sobą. Mając na utrzymaniu rodzinę nie mógł znaleźć stałej pracy, często wzywany na przesłuchania, bity ponieważ w swym życiorysie wykazywał dwa lata rosyjskiej niewoli. Z czasem znalazł zatrudnienie w miejscowym zakładzie przetwórczym.
Zmarł 10 czerwca 1992 roku.
Oprac. Elżbieta Sip – Dyrektor Biblioteki Publicznej Gminy i Miasta Stawiszyn na podst. wspomnień Władysława Kwiatkowskiego spisanych przez córkę, Zofię Mikuła.
